W poprzednim wpisie pozwoliłem sobie na obietnicę przedstawienia wam kolejnej części rozważań dotyczących butów. Mama nauczyła mnie, że obietnic należy dotrzymywać, zatem z przyjemnością prezentuję wam kolejną dawkę przemyśleń dotyczących obuwia i wszystkiego co się z obuwiem wiąże.
Ustaliliśmy w poprzednim wpisie charakter obuwia, które powinno sprostać wymagającym potrzebom osób uczestniczącym w apokalipsie. W tej części planowałem skupić się na konkretnych modelach butów, stwierdzam jednak, że robienie tak szerokiej reklamy producentom bez odpowiedniej gaży z ich strony byłoby co najmniej naiwne. Pomijając ten fakt, Internet pełen jest recenzji, testów czy opisów sprzętu. Nietrudno będzie Wam znaleźć szczegółowe informacje o takich butach jak Lowa Zephyr, Aku Ultralight, czy chociażby modelu Spyre ze stajni Asolo. Dziś chciałbym skupić się na kilku aspektach praktycznych dotyczących zarówno procesu kupowania obuwia, jak i jego dalszego użytkowania. Dla niektóry w większości będą to sprawy oczywiste, ale czasem warto takie „oczywistości” zebrać w jedno miejsce; a może przeczytacie o jakimś patencie, który dotąd był Wam obcy? Kto wie.
Rozmiar ma znaczenie.
Wydawać by się mogło, że dla dorosłego człowieka dobór rozmiaru obuwia jest sprawą prostą. W pewnym wieku stopa raczej już nam nie rośnie i wystarczy zapamiętać nasz rozmiar. Banał. Niestety praktyka pokazuje, że w zależności od rodzaju obuwia czy producenta rozmiar jest dla tego samego człowieka różny. Z czego to wynika? Powodów jest wiele. Po pierwsze trzeba powiedzieć głośno: co producent to inna rozmiarówka. O ile renomowane firmy z silną pozycją na rynku starają się trzymać wyznaczonych norm, o tyle różnica pomiędzy rozmiarem butów porządnej firmy, a jej siostrą – niższej klasy podróbką, może sięgać znaczących wartości. Kolejną kwestią jest wspomniany rodzaj obuwia. Posłużę się tutaj przykładem. Z jednej strony mamy but do wspinaczki, który z założenia ma być „za mały” po to, żeby lepiej czuć szczeliny i wystające kamienie, z drugiej strony but wyprawowy przystosowany pod automatyczne raki, w którym to bucie musi znaleźć się miejsce na grubą trekkingową skarpetę oraz na naturalny ruch stopy, zapobiegający otarciom naskórka. Innymi słowy rozmiar butów, w których co sobota gramy z kolegami w piłkę na lokalnym orliku, może nie być rozmiarem odpowiednim dla taktycznych butów dla was. Najrozsądniejszym rozwiązaniem jest ustalenie nie rozmiaru, a długości wkładki, która dla naszej stopy jest optymalna. Dla przykładu: nie rozmiar 42 a wkładka o długości 265 mm, każdy producent obok rozmiarów podaje również długości wkładki. Przy takim sposobie doboru wielkości obuwia naprawdę trudno o pomyłkę a i adekwatnie do rodzaju obuwia łatwo jest dodać lub odjąć 5mm. Oczywistym jest również fakt, że kupno obuwia zdecydowanie powinno być dokonywane w salonie, a nie przez Internet, nie ma lepszego sposobu niż samo przymierzenie obuwia, które winno odbywać się na zmęczonej stopie, najlepiej wieczorem po całym dniu chodzenia. Stopy po kilku kilometrach noszenia nas nie tylko brzydko pachną, ale również puchną :). Może się okazać, że but, który idealnie leżał na nodze w sklepie, na górskiej ścieżce zaczyna lekko uwierać i nie do końca zapewnia idealny komfort.
Pytania związane (ze) sznurówkami.
Kolejnym elementem, który potrafi wyprowadzić z równowagi są sznurówki. Schylanie się co kilka minut tylko po to, żeby poprawić wiązanie jest kłopotliwe zarówno podczas chodzenia po schronirniu, jaki na górskim szlaku. Dobór odpowiedniego „węzła” jest sprawą podstawową. Sposobów wiązania w Internecie można znaleźć setki, dla uniknięcia metody prób i błędów pokażę wam mój osobisty patent polegający na… ehh, niech przemówią obrazki.
Oprócz odpowiedniego sposobu wiązania duże znaczenie może mieć odpowiednie przygotowanie samych sznurówek, które polega na zabezpieczeniu ich przed nasiąkaniem oraz na poprawieniu ich „lepkości”. Uczynić to możemy poprzez nasączenie substancją używaną do impregnacji szwów obuwia. Jest to roztwór wosku lub parafiny z terpentyną w stosunku 1/10. Po wyschnięciu terpentyna odparuje, a pozostanie sam wosk (parafina), który zarówno zabezpieczy przed wilgocią jak i poprawi „lepkość” sznurowadeł. Jeżeli komuś będą się one rozwiązywały po takim zaprawieniu i przy użyciu wspomnianego wcześniej węzła, to znaczy, że powinien używać butów na rzep…
Opowiadać o butach można jeszcze długo poruszając chociażby kwestię doboru odpowiednich skarpet czy wkładek dopasowanych do naszej stopy. Warto czytać zalecenia producentów, warto również słuchać rad ludzi w sklepach, Od każdego można dowiedzieć się interesujących informacji, trzeba jednak mieć na uwadze, że podstawowym celem takich ludzi jest sprzedanie produktu, a co za tym idzie pokazanie wszystkich jego zalet a nie wad. Zasada jest jedna i być może dla niektórych przykra: trzeba myśleć.
Czołem!
